به گزارش عصر بشاگرد به نقل از شبکه اطلاع رسانی هرمز ، یلدا اولین شب زمستان و آخرین شب پاییز است که بلندترین شب سال است . مردم ایران این تنها شب طولانی سال را گرد هم می آیند و تا صبح به جشن و پایکوبی می پردازند .

پذیرایی این شب با انار ، هندوانه ، سیب ، خرمالو و همچنین آجیل و خشکبار است که قدیم در زمستان مردم به عنوان تنقلات سالم استفاده می کردند که در واقع این آجیل و خشکبار به سلامت تن و افزایش حافظه کمک می کرده ؛ و اما میوه ها هر کدام معنای نمادین دارند ؛ هندوانه که مدور قاچ می خورد و نماد تابستان و گرمی خورشید است . انار که جمعی از دانه های مروارید سرخ را در خود دارد و نماد زاده شدن است .

این شب پایانی ترین روز پاییز و آغازین ترین روز زمستان است . این نشان دهنده ی دگرگونی کره زمین است چون در یک شب طولانی پاییز بار سفر را بسته و جایش را به زمستان تازه از سفر رسیده می دهد . هرچند که رسوم یلدا با گذر زمان در دست تغییر است اما با تمام این تغییرات باز هم این شب زیبا مورد توجه تمام اقوام قرار دارد و همه این شب را عزیز دارند .

جالب اینکه یلدای ما ایرانیان پیشینه بلندش را به ایزد مهر “میترا” پیوند می زنند با کریسمس شباهت هایی دارد . مورخان می گویند گرچه کریسمس متعلق به مسیحیان است اما در اصل از ایرانیان باستان و آئین “مهر” گرفته شده . با رسیدن شب یلدا ، شب مهربانی بین مردم ، شب صله ی ارحام ، پائیز واپسین ساعات خود را طی می کند و زمستان با زیبایی هایش مانند یک عروس با ناز خرامان ، خرامان می آید تا دامن سفیدش را بر زمین بگستراند و همه جا را سپیدگون کند .

یلدا برگرفته از واژه ی سریانی است و مفهوم آن (میلاد) است زیرا برخی معتقد بودند که مسیح در این شب به دنیا آمده است . در زمان ابوریحان بیرونی به دی ماه ، خورماه “خورشید ماه” نیز می گفتند که نخستین روز آن خرم روز نام داشت و ماهی بود که آئین های بسیار در آن برگزار می شد . اقوام قدیم آریایی جشن تولد آفتاب را آغاز زمستان می گرفتند ، خصوصا ژرمن ها که این ماه را به خدای آفتاب نسبت می دهند و زیاد هم بی تناسب نیست ، چرا که آغاز زمستان مثل تولد خورشید است که از آن روز به بعد درخشندگی آن بیشتر می شود و هر روز قوی تر می شود.

جشن شب یلدا جشنی است که از هفت هزار سال پیش تاکنون در میان ایرانیان برگزار می شود . هفت هزار سال پیش نیاکان ما با دانش خود دریافتند که نخستین شب زمستان بلندترین سال است .

این شب زیبا در جنوبی ترین منطقه ایران ما یعنی هرمزگان به طوری برگزار می شود که مردمانش همگی به دور هم غذاهای سنتی درست کرده و خوش می گذرانند . می توان ازین سنت غذایی نان رگاگ و درست کردن غذایی به نام سوراغ و مهیاوه که بعد از تهیه به همراه نانی میل می شود نام برد . غذای دیگری که در این شب مورد استقبال هرمزگانیان قرار گرفته هواری ماهی و قلیه ماهی است که خوردن آن در جمع صمیمی و گرم خانواده صفایی دارد. این مردمان سیه چرده ی جنوب با زدن سازهای بادی به شادی و پایکوبی می پردازند و آخرین روز پاییز را با شادی پشت سر می گذارند و در پایانی ترین دقایق آن بزرگان فامیل برای کوچک تر ها دعای عاقبت بخیری می نمایند .